70’li ve 80’li yıllarda sınıf ve kitle sendikacılığı alanında yorulmaz bir mücadele içinde bulunmuş olan ve uğrak yaptığı, örgütlediği her işyerinin Erdoğan abisi olan Erdoğan Şenel yoldaşımızı yitirmenin acısını yaşıyoruz. Son yıllarda aktif politik mücadelenin dışında olmasıyla birlikte partimizin çalışmalarını yakından izleyen, mesaj ve iletilerle görüşlerini ileten, öneriler yapan çok duyarlı bir yoldaşımızdı.
24 Haziran 2018 Genel Parlamento ve Cumhurbaşkanlığı Seçimleri tamamlandı. Birçok yurttaşın, kurum ve kuruluşun beklentisinin aksine Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde R.T. Erdoğan 10 milyon oy farkla seçilirken, parlamento seçimlerinde AKP-MHP ittifakı yüksek bir oy oranı farkıyla parlamentoda çoğunluğu güçlenerek korudu.
Seçimler öne alındı. Bir ay, iki ay değil, bir buçuk yıla yakın bir süre erkene alındı. Bunun bir nedeni olmalı. Ekonomisi ve politikası yolunda yürüyen, uluslararası ilişkilerde başarılı olan bir ülke eğer aklını yitirmemişse seçim tarihini neden öne çeksin?
Bu yılki 1 Mayıs tüm Türkiye’de milyonların katılımı ile gerçekleşti. Bu yılki yürüyüş ve mitingleri önceki yıllardan ayıran özellik, sendikalı işçilerin ve emekçilerin eylemlere katılım oranındaki artış idi.
İşçi sınıfının politik örgütü, komünist partilerin yasal olduğu ülkelerde siyasi yığın çalışmaları partilerin kendileri tarafından yürütülür. Leninci bir kadro partisi olmakla kitlesel bir komünist partisi olma arasında bir çelişki yoktur. Yasal partilerde de partinin omurgasını ve çekirdeğini oluşturan yoldaşların arasında genel üye bileşimine uygulanan hukuktan daha farklı bir hukuk uygulanmaktadır. Bu zorla olmaz.
Yasadışı parti ve Rusya'daki sosyal-demokratların yasal çalışmaları sorunu, belli başlı parti sorunlarından biridir. Bu sorun, tüm devrimi izleyen dönem boyunca RSDİP'ni uğraştırmış, safları arasında en sert savaşımlara yol açmıştır.
Bu sorun üzerine I.Enternasyonal döneminden beri tartışma yürütülmektedir. Marx ve Engels, teorilerini gerekçelendirdikten sonra onun öngördüğü stratejik yönelimi belirlerken “Komünist Partisi Manifestosu” eserlerinde kısa ve öz olarak konunun bam teline basmışlardır. “Üretim araçları üzerindeki özel mülkiyete son verilmesi.” Olayın püf noktası budur.
[...] Bilindiği gibi sosyal-demokratların pratik çalışması, proletaryanın sınıf savaşımını yönetmeye ve bu savaşımı iki biçimiyle örgütlemeye yönelmiştir: sosyalist savaşım (kapitalist sınıfa karşı, sınıflı toplumu yoketme ve bir sosyalist toplum kurma hedefi güden savaşım) ve demokratik savaşım (Rusya'da siyasal özgürlüğü elde etme ve Rusya'nın siyasal ve toplumsal düzenini demokratlaştırma hedefi güden savaşım). Bilindiği gibi, dedik.
Bazıları, zaferin kendi kendine, yani diyelim ki kendiliğinden gelmesi için doğru bir parti çizgisi hazırlayıp geliştirmek, bunu yüksek sesle ilan etmek, onu tezler biçiminde, genel kararlar biçiminde sergilemek ve onu oybirliğiyle benimsemek yeter diye düşünüyorlar. Besbelli ki bu yanlıştır. Yalnız iflah olmaz bürokratlar ve kırtasiyeciler böyle düşünebilirler.
Komünist olmak cesaret gerektirir. Yerine göre soğukkanlı, yerine göre gözü kara olmayı gerektirir. Bir yay gibi esnek ve bir ok gibi hızlı olmayı gerektirir. Bir bıçak gibi keskin ve su verilmiş çelik gibi eğilip bükülmeyen karakter gerektirir. Komünist pısırık değildir. Ama yine aynı komünist suda balık misali yaşayan bir kişiliktir. Bencil değildir, alçak gönüllüdür. Kariyerist değildir. Güncel terimi ile ifade edersek ‘egosu” güçlü değildir.
